दत्त स्तोत्रे / दत्तात्रेयतन्त्रम्

अथ प्रथमः पटलः ।
ईश्वरदत्तात्रेयसंवादः
श्रीदत्तात्रेय उवाच
कैलाशशिखरासीनं देवदेव महेश्वरम्(वर्)जगद्गुरुम्
दत्तात्रेयस्तु पप्रच्छ शंकरं लोकशंकरम् ॥१॥
कृतांजलिपुटो भूत्वाऽपृच्छत्(वर्)पृच्छते
स भक्तवत्सलम् । भक्तानां च हितार्थाय तन्त्रकल्पश्च
कथ्यताम्(वर्)कल्पतन्त्रं प्रकथ्यताम् ॥२॥
कलौ सिद्धं महाकृत्यं(वर्)सिद्धिप्रदं कल्पं
तन्त्रविधाविधानकम् ।
कथयस्व महादेव देवदेव महेश्वर ॥३॥
सन्ति नानाविधा लोके यन्त्रमन्त्राभिचारकाः ।
आगमोक्ताः पुराणोक्ता वेदोक्ता डामरे तथा ॥४॥
उड्डीशे मारीततन्त्रे(वर्)मेरुतन्त्रे
च कालीचण्डीश्वरे मते(वर्)चण्डैश्वरे
तथा । राधातन्त्रे तथोच्छिष्टे(वर्)च देवेष
। धारातन्त्रे मृडेश्वरे(वर्)अमृतेश्वरे ॥५॥
ते सर्वे कीलनं कृत्वा(वर्)कीलिताश्चैव
कलौ वीर्यविवर्जिताः ।
कामक्रोधवशीभूता ब्राह्मणास्तस्य हेतबः(वर्)ब्राह्मणाः
क्रामक्रोधाढ्या एतस्मादेव कारणात् ॥६॥
विना कीलकमन्त्राश्च तन्त्राश्च कथिताः
शिव(वर्)कीलकेन विना मन्त्रान् कार्यसिद्धिप्रदान्नृनाम् ।
मन्त्रविद्या क्षणात्सिद्धिः, कृपां कृत्वा वदस्वं मे
(वर्)कथयस्व
मम प्रभो ॥७॥
ईश्वर(वर्)शिव  उवाच
श्रणु सिद्धिं महायोगिन्! सर्वयोगविशारद ।
तन्त्रविद्या महागुह्या(वर्)महागुप्तां देवानामपि
दुर्लभा ॥८॥
तवाग्रे कथिता देव(वर्)कथितो ह्येव !
तन्त्रविद्याशिरोमणिः ।
गुह्याद्गुह्या(वर्)गुह्यं  महागुह्या गुह्या
गुह्या(वर्)गुह्यं
गुह्यं गुह्यं  पुनः पुनः ॥९॥
गुरुभक्ताय दातव्या नाभक्ताय कदाचन ।
मम भक्त्येकमसे(वर्)कमनल
दृढचित्तयुताय च ॥१०॥
शिरो दद्यात्सुतं दद्यान्न दद्यात्(वर्)दद्यातन्नदद्यात्  
तन्त्रकल्पकम् ।
यस्मै कस्मै न(वर्)द दातव्यं नान्यथा मम भाषितम् ॥११॥
अथातः सम्प्रवक्ष्यामि दत्तात्रेय! तथा शृणु ।
कलौ महामन्त्रसिद्धिर्विना(वर्)सिद्धिर्महामन्त्रो विना  कीलेन
कथ्यते ॥१२॥
न तिथिर्न चक्षत्रं(वर्)च नक्षत्रं  नियमो नास्ति
वासरः ।
न व्रतं नियमो होमः कालवेलाविवर्जितम्(वर्)न जपो होमो न च
कालादिनिर्णयः ॥ १३॥
केवलं तन्त्रमन्त्रेण ह्यौषधी(वर्)ह्योषधी
सिद्धिदायिनी(वर्)सिद्धिरूपिणी ख ।
यस्याः साधनमात्रेण क्षणात्सिद्धिश्च जायते ॥१४॥
मारणं मोहनं स्तम्भो विद्वेषोच्चाटने(वर्)विद्वेषोच्चाटनं
वशम् ।
आकर्षणं चेन्द्रजालं यक्षिणीं च रसायनम् ॥१५॥
कालज्ञानमनाहारं साहारं निधिदर्शनम् ।
म्टवत्सासु वन्ध्यासु पुत्रयोगोपपादनम्(वर्)बन्ध्या पुत्रवतीयोगं
मृतवत्सासुजीवनम् ॥ १६॥
जयवादं वाजिकरं(वर्)वाजिकरणं  भूतविग्रह
निवारणम्(वर्)भूतग्रहनिवारणम् । सिंहव्याघ्र्भयं
सर्पवृश्चिकानां तथैव च ॥१७॥
निवारणं भयात्तेषां(वर्)विषादिनाशनं चैव
नान्यथा मम भाषितं ।
गोप्यं गोप्यं महागोप्यं गोप्यं गोप्यं पुनः पुनः ॥१८॥
अथ(वर्)नास्ति सर्वोपरि मन्त्रः ॐ
परब्रह्मपरमात्मने
नमः । ॐ उत्पत्तिस्थितिप्रलयकरायब्रह्म(वर्)प्रलयकारकराय
ब्रह्म हरिहराय त्रिगुणात्मने
सर्वकौतुकनिदर्शनाय
दत्तात्रेयाय नमः(वर्)सर्वकौतुकानि दर्शय दर्शय । दत्तात्रेयाय
नमः । एकलक्षजपात्सिद्धिः । अष्टोत्तरशतजपात्कार्यसिद्धिः ॥
तन्त्रसिद्धिं कुरु कुरु स्वाहा । मन्त्रजपविधिः । अयुतजपात्सिद्धिर्भवति ।
अष्टोत्तरशतजपात्कार्यसिद्धिर्भवति ॥
श्री दत्तात्रेयतन्त्रे शिवदत्तात्रेअसंवादे प्रथमः
पटलः समाप्तः ।
अथ द्वितीयः पटलः
मारणप्रयोगा(वर्)मरणाभिधानः
ईश्वर उवाच
अथाग्रे सम्प्रवक्ष्यामि प्रयोगं मारणभिधम् ।
सद्यः सिद्धिकरं नृणां शृणुष्वावहितो मुनेः ॥१॥
मारणं न व्ठा कार्यं यस्य कस्य(वर्)यस्य कदाचन ।
प्राणानां संकटे(वर्)प्राणान्तसंकटे जाते कर्तव्यं
भूतिमिच्छता ॥२॥
मूर्खण तु कृते तन्त्रे तत्स्वमेव(वर्)स्वस्मिन्नेव
समापयेत् ।
तस्माद्रक्षेत्सदात्मानं मारणं न क्वचिच्चिरेत् ॥३॥
(वर्)इदं श्लोकः षडस्ति । तस्माद्रक्ष्यः स
वात्मा हि मारणं न क्वचिच्चरेत् ।
कर्त्तव्यं मारणं चेत् स्याद्विधिक्ट्यं समाचरेत् ॥५॥ विषयुक्तं
चिताभस्म(वर्)चिन्ताभस्मसनायुक्त  
धत्तूरचूर्णसंयुतम्(वर्)संयुक्तम् ।
यस्याश्ण्गे निक्षिपेद्भौमे सद्यो याति यमालयम्
(वर्)लये ॥ ४॥ (वर्)इदं
श्लोकः चतुर्थिः ब्रह्मात्मानं तु
विततं(वर्)विदितं दृष्टवा विज्ञानचक्षुषा ।
मारणं न कार्यं नित्यमन्यथा दोषभाग्(वर्)सर्वत्र मारणं
कार्यनन्यथा दोषभाग्भवेत् ॥ ५॥
(वर्)इदं श्लोकः सप्तः भल्लातकोद्भवं तैलं
कृष्णसर्पस्य दन्तकम् ।
विषं धत्तूरसंयुक्तं यस्याश्ण्गे निक्षिपेन्मृतिः ॥६॥
(वर्)इदं श्लोकः अष्टमः नरास्थिचूर्णं
(वर्)चूर्णैः  ताम्बूले(वर्)ताम्बूलं ।
भुक्ते(वर्)भुक्तं मृत्युकरं ध्रुवम् ।
सर्पास्थिचूर्णं यस्याश्ण्गे क्षिपेन्मृत्युमवाप्नुयात् ॥७॥
(वर्)इदं श्लोकः नवमः चिताकाष्टं
गृहीत्वा तु भौमे च भरणीयुते ।
निखनेच्च गृहद्वारे मासान्मृत्युर्भविष्यति ॥८॥
(वर्)इदं श्लोकः दशमः कृष्णसर्पवसा
ग्राह्या तद्वर्तिं ज्वालयेन्निशि ।
धत्तूरबीजतैलेन कज्जलं(वर्)कज्जले  नृकपालके ॥९॥
(वर्)इदं श्लोकः एकदशमः चिताभस्मसमायुक्तं
लवणं पंचसंयुतम्(वर्)पंचसंयुक्तम् ।
यस्याश्ण्गे निक्षिपेच्चूर्णं सद्यो याति यमालयम्(वर्)यमालये
॥ १०॥
(वर्)इदं श्लोकः द्वदशमः गृहीत्वा वार्श्चिकं
(वर्)वृश्चिकं  मांसं घूक मांससमन्वितम्
(वर्)मासमुलूकचूर्णसम्युतम् ।
यस्याश्ण्गे निक्षिपेच्चूर्णं नरो मृत्युं गमिष्यति(वर्)तस्य
तद्युर्भविष्यति ॥ ११॥
(वर्)इदं श्लोकः चतुर्दशमः घूकविष्टा तु
संग्राह्या(वर्)उल्लुविष्ठां गृहीत्वा तु
बिसचूर्णसमन्विता(वर्)विषचूर्णसमन्विताम् ।
यस्याश्ण्गे निक्षिपेच्चूर्णं सद्यो याति यमालयम् ॥१२॥
(वर्)इदं श्लोकः पश्ण्चदशमः खरविष्ठा
तु संग्राहह्या बिसचूर्णसमन्विता(वर्) खरविष्ठां
संगृहह्य विषपूर्णसमन्वितां ।
यस्याश्ण्गे निक्षिपेच्चूर्णं सद्यो याति यमालयम् ॥१३॥
(वर्)इदं श्लोकः त्रयदशमः लिखेत्पश्ण्चदशीयन्त्रं
चिताभस्म विलोमतः ।
श्मशानाग्नौ क्षिपेद्यन्त्रं भौमे च म्रियते रिपुः ॥१४॥
यन्त्रशक्ति
८    १    ६॥
३    ५    ७॥
४    ९    २॥
(वर्)इदं श्लोकः षडशमः रिपुविष्ठां गृहीत्वा
तु(वर्)च  नृकपाले च(वर्)तु । धारयेत् ।
उद्याने निख्यनेद्भूमौ यस्य नाम लिख्येत्स हि ॥१५॥
(वर्)इदं श्लोकः सप्तदशमः यावच्छुष्यति सा विष्ठा
तावच्छत्रुर्(वर्)शत्रूर् मृतो भवेत् । (वर्)इदं
पदं  नास्ति । (यस्मै कस्मै न दातव्यं
नान्यथा मम भाषितम्) ॥१६॥
(वर्)इदं श्लोकः अष्टदशमः कृकलासबसातैलं
(वर्) सरटस्य वसातैलं यस्याश्ण्गे बिन्दुमात्रतः ।
निःक्षिपेन्म्रियते शत्रुर्यदि शक्रोऽपि रक्षति ॥१७॥
(वर्)इदं श्लोकः नवदशमः विजया मिश्रं लवणं(वर्)
लवणं विजयायुक्तं  गृहदीपे तु निक्षिपेत् ।
यस्य नाम्ना क्षयं याति मासमध्ये न संशयः ॥१८॥
ॐ नमः कालरूपाय अमुकं(वर्)शत्रुं
भस्मी कुरु
कुरु स्वाहा ।
(वर्)एव भवतीति  नास्ति । (एक लक्षजपात्सिद्धो भवति ।
अष्टोत्तरशतजपात्कार्यसिद्धिर्भवति ।)
श्री दत्तात्रेयतन्त्रे मारणाप्रयोगः द्वित्यः पटलः समाप्तः ।
अथ तृतीयः पटलः
मोहनप्रयोगाः(वर्)मोहनाभिधानः
ईश्वर उवाच
अथाग्रे कथयिष्यामि(वर्)अथातः सम्प्रवक्ष्यामि
प्रयोगं मोहनाभिधम् ।
सद्यः सिद्धिकरं नृणां शृणु योगीन्द्र यत्नतः ॥१॥
तुलसीबीजचूर्णं तु सहदेव्या रसेन सह(वर्)च ।
रवौ यस्तिलकं कुर्यान्मोहयेत्सकलं जगत् ॥२॥
हरितालं चाश्वगन्धां पेषयेत्कदलीरसे(वर्)कदलीरसैः ।
गोरोचनेन संयुक्तं तिलके(वर्)तिलकं  लोकमोहनम् ॥३॥
शृश्ण्गि(वर्)शृश्ण्गी चन्दनसंयुक्तो
वचाकुष्ठसमन्वितः ।
धूपौ(वर्)धूपो  गेहे तथा वस्त्रे मुखे चैव विशेषतः ॥४॥
राजा प्रजा पशुपक्षि(वर्)पशुः पक्षी  दर्शनान्मोहकारकः ।
गृहीत्वा मूलताम्बूलं तिलकं लोकमोहनम् ॥५॥
सिन्दूरं कुश्ण्कुमं चैव गोरोचनसमन्वितम् ।
धात्रीरसेन सम्पिष्टं तिलकं लोकमोहनम् ॥६॥
(वर्)इदं श्लोकः  अष्टमः । सिन्दूरं च श्वेत वचा
ताम्बुलरसपेषिता(वर्)श्वेतार्कमूलं सिन्दूर येषयेर कदलीरसैः
सहदेविका ।
अनेनैव तु मन्त्रेण तिलकं लोकमोहनम् ॥७॥ (वर्)इदं श्लोकः
नवमः । अपामार्गो भृश्ण्गराजो लाजा
(वर्)भृश्ण्गराजमपामार्ग लज्जालू  च सहदेविका ।
एभिस्तु तिलकं कृत्वा त्रैलोक्यं मोहयेन्नरः ॥८॥
(वर्)इदं श्लोकः  दशमः । श्वेतदूर्वां गृहीत्वा तु
हरितालं च पेषयेत् ।
एभिस्तु तिलकं कृत्वा त्रैलोक्यं मोहयेन्नरः ॥९॥
(वर्)इदं श्लोकः  सप्तमः । मनःशिला च कर्पूरं
पेषयेत्कदलीरसे(वर्)रसैः । तिलकं मोहनं
नृणां नान्यथा मम भाषितम् ॥१०॥
अथ कज्जलविधानम्
गृहीत्वौदुम्बरं पुष्पं वर्तिं कृत्वा विचक्षणैः
(वर्)विचक्षणः ।
नवनीतेन प्रज्वाल्य कज्जलं कारयेन्निशि ॥११॥
कज्जलं चांजयेन्नेत्रे मोहयेत्सकलं(वर्)तच्च
चाज्जयेन्नेत्रे
मोहनं सर्वतो जगत् ।
यस्मै कस्मै न दातव्यं देवानामपि दुर्लभम् ॥१२॥
अथ लेपविधानम्
श्वेतगुञ्जारसे पेष्यं ब्रह्मदण्डीयमूलकम् ।
शरीरे लेपमात्रेण मोहयेत्(वर्)लेपमात्रे
शरीराणां मोहनं सर्वतो जगत् ॥१३॥
बिल्वपत्रं गृहीत्वा तु छायाशुष्कं च(वर्)तु कारयेत् ।
कपिलापयसा युक्तं(वर्)कपिलापयसम्युक्ताम्
वटीं कृत्वा तु गोलकम्(वर्)गोलकीम् ॥ १४॥
एभिस्तु(वर्)एतया
तिलकं कृत्वा मोहयेत्(वर्)मोहनम् सर्वतो
जगत् ।
क्षणेन मोहनं याति प्राणैरपि(वर्)प्राणैरपति(?)
धनैरपि ॥१५॥
श्वेतार्कमूलमादाय श्वेतचन्दनसंयुतम् ।
अनेन लेपयेद्देहं मोहयेत्सकलं(वर्)मोहनम् सर्वतो  जगत् ॥१६॥
विजयापत्रमादाय श्वेतसर्षपसंयुतम् ।
अनेन लेपयेद्देहं मोहयेत्सकलं(वर्)मोहनम् सर्वतो  जगत् ॥१७॥
गृहीत्वा तुलसीपत्रं छायाशुष्कं तु कारयेत् ।
अश्वगन्धासमायुक्तं विजयाबीजसंयुतम् ॥१८॥
कपिलादुग्धसार्द्धेन(वर्)सार्धेन  वटी
टकप्रमाणतः ।
भक्षिता प्रातरुत्थाय मोहयेत्सकलं(वर्)मोहनम्
सर्वतो  जगत् ॥१९॥
कटुतुम्बीबीजतैलेन(वर्)बीजतैलं
ज्वालयेत्पटवर्तिकाम् ।
कज्जलं चांजितं नेत्रे मोहयेत्सकलं(वर्)चाज्जयेन्नेत्रं मोहनम्
सर्वतो  जगत् ॥२०॥
पंचांगदाडिमीं(वर्)पञ्चश्ण्गां दाडिमीं
पिष्ट्वा श्वेत गुंजासमन्विताम्(वर्)गुञ्जसमान्विताम् ।
एभिस्तु(वर्)तेनैव  तिलकं कृत्वा मोहयेत्सकलं जगत् ॥२२॥
मन्त्रस्तु
ॐ नमो भगवते रुद्राय सर्वजगन्मोहनं कुरु कुरु स्वाहा ।
अथवा
ॐ नमो भगवते कामदेवाय यस्य यस्य दृश्यो भवामि
यश्च यश्च मम
मुखं पश्यति तं तं मोहयतु स्वाहा ।
विद्धिः अयुतजपात्सिद्धो भवति ।
अष्टोत्तरशतजपात्प्रयोगसिद्धो भवति ॥
इति दत्तात्रेयतन्त्रे ईश्वरदत्तात्रेयसंवादे
मोहनप्रयोगकथनं नाम तृतीयः
पटलः समाप्तः ॥३॥(वर्)श्री दत्तात्रेयतन्त्रे मोहनप्रयोगनामकः
तृतीयपटलः समाप्तः ।
अथ चतुर्थः पटलः
स्तम्भनप्रयोगाः(वर्)स्तम्भनाभिधानः
ईश्वर उवाच
अथाग्रे कथयिष्यामि प्रयोगं स्तम्भनाभिधम् ।
यस्यः साधनमात्रेण सिद्धिः करतले भवेत् ॥१॥
आताग्निस्तम्भनम्
तत्रादौ सम्प्रवक्ष्याम्यग्निस्तम्भनमुत्तमम् ।
यस्मै कस्मै न दातव्यं नान्यथा मम भाषितम् ॥२॥
वसां गृहीत्वा माण्डूकीं कौमारीरसमिश्रिताम् ।
लेपमात्रे शरीराणामग्निस्तम्भन प्रजायते ॥३॥
अर्कदुग्धं गृहीत्वा तु(वर्)सामादाय
कौमारीरसमिश्रितम्(वर्)कुमारी ।
लेपमात्रे शरीराणामग्निस्तम्भन प्रजायते ॥४॥
कदलीरसमादाय कौमारीरसमिश्रितम्(वर्)कुमारीरसपेषितम् ।
लेपमात्रे शरीराणामग्निस्तम्भन प्रजायते ॥५॥
मण्डूकस्य वसा ग्राह्या कर्पूरेण च(वर्)एव
संयुता ।
लेपमात्रे शरीराणामग्निस्तम्भन प्रजायते ॥६॥
कुमारीकन्दमादाय कदलीकन्दसंयुतम् ।
लेपमात्रे शरीराणामग्निस्तम्भन प्रजायते ॥७॥
कुमारीरसयुक्तेन तैलेनाभ्य्श्ण्गमाचरेत् ।
अग्निना न देहदश्ण्गमग्निस्तम्भः प्रजायते ॥८॥
कुमारीरसलेपेन किंचिद्वस्तु न दह्यते ।
अग्निस्तम्भनयोगोऽयं नान्यथा मम भाषितम् ॥९॥
पिप्पलीमरीचीशुण्डीश्चर्वयित्वा(वर्)शुण्ठी
पुनः पुनः ।
दीप्ताश्ण्गारं(वर्)दीप्ताश्ण्गारे नरैर्भुक्ते न
वक्त्रं दह्यते क्वचित् ॥१०॥
आज्यं शर्क्रया पीत्वा चर्वयित्वा(वर्)चर्ययित्क(?)
च नागरम् ।
तप्तलोहं मुख्ये क्षिप्तं न वक्त्रं दह्यते क्वचित् ॥११॥
अथाग्निस्तम्भनमन्त्रः
ॐ नमो अग्निरूपाय मम शरीरे स्तम्भनं(वर्)शरीरस्तम्भनं
कुरु कुरु स्वाहा ।
विद्धिः अयुतजपात्सिद्धिर्(वर्)सिद्धो
भवति । अष्टोत्तरशतजपात्प्रयोगसिद्धिर्
(वर्)प्रयोगाः सिद्धो भवति ॥
अथ आसानस्तम्भनम्(वर्)आसानस्तम्भनाऽभिधानम्
चर्मकारस्य कुण्डानां मलं ग्राह्यं तथा रजः ।
चकारुधिरैर्युक्तं(वर्)चटकारुधिरेर्  यस्याग्रे
तद्विनिक्षिपेत् ॥१॥ तस्य स्थाने भवेत्स्तम्भः
सिद्धयोग(वर्)सिद्धयोग
उदाहृतः ।
यस्मै कस्मै न दातव्यो नान्यथा मम भाषितम् ॥२॥
नृकपाले मृदं क्षिप्त्वा श्वेतगुञ्जां च
निर्वपेत्(वर्)श्वेतगुञ्जाफलं क्षिप्तं नृकपाले समृप्तिकम् ।
दुग्धेन तस्मिन् संसिक्ते(वर्)बलौ दत्ते तु दुग्धस्य  तस्य
वृक्षो भवेद्यति ॥३॥
तस्य शाख्या लता ग्रह्या यस्याश्ण्गे(वर्)अग्रे
तां विनिक्षिपेत् । तस्य स्थाने भवेत्स्तम्भः सिद्धयोग(वर्)सिद्धियोग
उदाहृतः ॥४॥
अथ आसनस्तम्भनमन्त्रः
ॐ नमो दिगम्बराय अमुकस्य आसनस्तम्भनं कुरु कुरु स्वाहा ।
अयुत जपान्मन्त्रः सिद्धो भवति । अष्टोत्तरशतजपात्प्रयोगः
सिद्धो भवति ।
अथ बुद्धिस्तम्भनम्(वर्)बुद्धिस्तम्भनाभिधानम् आलूक
विष्ठामादाय(वर्)उल्लूविष्टां गृहीत्वा तु
छाया शुष्कां तु कारयेत् ।
सताम्बूला प्रदातव्या बुद्धिस्तम्भनमुत्तमम् ॥१॥
भृश्ण्गराजरसैर्भाव्याः सिद्धार्थाः श्वेतनामकाः(वर्)  
प्रथमसंख्यं द्वित्य करन?॥
एभिस्तु तिलकं कृत्वा बुद्धिस्तम्भनमुत्तमम् ॥२॥
सहदेवीमपामार्गं लोहपात्रे च पेषयेत् ।
तिलकः सर्वभूतानां बुद्धिस्तम्भनमुत्तमम् ॥३॥
भृश्ण्गराजो ह्यपामार्गः सिद्धार्थाः सहदेविका ।
कोलं वचा च श्वेतार्कः सत्त्वमेषां समाहरेत् ॥४॥
लोहपात्रे विनिक्षिप्य त्रिदिनं मर्दयेद्बुधः ।
ललाटे तिलकं कुर्याच्छत्रुबुद्धिः प्रणश्यति ॥५॥
अथ बुद्धिस्तम्भनमन्त्रः
ॐ नमो भगवते शत्रूणां बुद्धिं स्तम्भय स्तम्भय स्वाहा ।
एक लक्षजपात्सिद्धो भवति मन्त्रः ।
अष्टोत्तरशतजपात्प्रयोगसिद्धिर्(वर्)सिद्धो भवति ।
अथ शस्त्रस्तम्भनम्(वर्)शस्त्रस्तम्भनाभिधानम्  पुष्यार्के
तु समुद्धृत्य विष्णुक्रान्तां समूलकाम् ।
वक्त्रे शिरसि धार्यते(वर्)धार्य तत् शस्त्रस्तम्भः प्रजायते
॥१॥
खर्जूरीमुखमध्यस्था करे बद्धा च केतकी ।
भुजदण्डस्थिते चार्के सर्वशस्त्रनिवारणम् ॥२॥
वाराहव्याघ्रभूपालचौरशत्रुभयं(वर्)ऊपाल(?)
जयेत् ।
जातिमूलं मुखे क्षिप्तं शस्त्रस्तम्भनमुत्तमम् ॥३॥
करे सुदर्शनामूलं(वर्)सुन्द्रशनं मूलं
शस्त्रस्तम्भकरं भवेत् ।
केतकीं मस्तके चैव तालमूलं(वर्)तालूमूले
मुखे स्थितम् ॥४॥
एतानि त्रीणि मूलानि चूर्णानि(वर्)चूर्णितानि
घृते पिबेत् ।
आयातानेकशस्त्राणं समूहं संनिवारयेत् ॥५॥
ख्यर्जूरी चरणे हस्ते ख्यश्ण्गस्तम्भः पेअजायते ॥६॥
पुष्यार्के तु समादाय ह्यपामार्गस्य मूलकम् ।
लेपमात्रं(वर्) लेपमात्रे
शरीराणां सर्वशस्त्रनिवारणम् ॥७॥
पुष्यार्के श्वेतगुंजाया मूलमुद्धृत्य धारयेत् ।
हस्ते शस्त्रभ्यं नास्ति सश्ण्ग्रामे न कदाचन ॥८॥
गृहीत्वा रविवारे तु बिल्वपत्रे च कोमक्लम् ।
पिष्ट्वा विषं तत्समं च लेपनाच्छस्त्रबन्धनम् ॥९॥
अथ शस्त्रस्तम्भनमन्त्रः
ॐ नमो भगवते महाबल पराक्रमाय शत्रूणां
शस्त्रस्तम्भनं कुरु कुरु स्वाहा ।
प्रयोगविधिः
एकलक्षजपान्मन्त्रः सिद्धो भवति नान्यथा ।
अष्टोत्तरशतजपात्प्रयोगः सिद्ध्यति ध्रुवम् ॥८॥
अथ शस्त्रलेपनम्
विष्णुक्रान्यीयबीजानि मन्त्रभावेन ग्राहयेत् ।
तत्तैलं ग्राहयेत्पात्रे विषं चैव समन्वितम् ॥१॥
भल्लाततैल संयुक्तं महिफेनेन संयुतम् ।
खरमूत्रं च संयुक्तं धत्तूरबीजसंयुतम् ॥२॥
तालस्य रस संयुक्तं गन्धकं च मनः शिलाम् ।
एकीकृत्य तथैतेषां वटिका क्रियते नरैः ॥३॥