फुगडी घालितां उघडी राहें । लाज गे सांडूनी येकायेकीं पाहें ॥१॥
फुगडी गे अवघें मोडी गे । तरीच गोडी गे । संसार तोडीं गे ॥२॥
मागें जें शिकली होतिस पोटीं । तेंच विचारुनी आतां उच्चारीं ओंठीं ॥३॥
त्रिगुणाची वेणी तुझे उडे ते पाठीं । आवरुनीं धरीं घालीं मूळबंदीं गांठी ॥४॥
आगळें पाऊल जिंके एकाएक । पावसील मान हे मानवती लोक ॥५॥
तुका म्हणे तुजमज मध्यें एक भाव । समतुकें बार घेऊं पावों उंच ठाव ॥६॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
