जोहार मायबाप जोहार । तूं कोण्या गांवींचा महार ।
पुसाल जरी साचार । तरी सादर परिसा की जी मायबापा ॥ १ ॥
निराकार माझा मुळचा ठिकाणा । भक्तासाठीं सोडिला जाणा ।
वस्ती करूं कायापुरीच्या खुणा । सांगेन की जी मायबाप ॥ २ ॥
जोहार मायबाप जोहार । मी पारवतीच्या गळ्याचा हार ।
ईश्वराचा कारभार । मज नफराचे शिरीं की जी मायबाप ॥ ३ ॥
अखंड दारीं पडला असतों । प्रेमाचा तुकडा मागून खातों ।
सारी रात्र गोंवरापाशीं जागतों । धन्याला दुवा देतों की जी मायबाप ॥ ४ ॥
तुम्ही मुळींचा ठाव सोडूं नका । धन्याला तुम्ही विसरूं नका ।
विसरल्यास पावाल धक्का । अंतकाळीं की जी मायबाप ॥ ५ ॥
वस्ती करूं आम्ही साचे । समस्त कुळवाडी नगरीचे ।
पैके टाका धन्याचे । बाकी शेकूं नका की जी मायबाप ॥ ६ ॥
शेवटीं पट्ठी झाली । आसामीवर द्वाही दिधली ।
पैल मज नफरासी आज्ञा केली । धांडोरा पिटीन की जी मायबाप ॥ ७ ॥
तो मनाजी फितवेखोर । येणें थोर लाविला घोर ।
और बुधजीबावा आपुला पोर । नाहीं तरी धनी कोपतील की जी मायबाप ॥ ८ ॥
कामाजी बाजीनें काय बरवें केलें । आपआपणासी नाडिलें ।
नाहीं यासी विचारिलें । मागें पुढें की जी मायबाप ॥ ९ ॥
मदाजीबाजीचें तरी वेगळेंच थोंब । सारा देतां उगीच बोंब ।
धन्यासी कधीं सोम । जन्म नाहीं की जी मायबाप ॥ १० ॥
अहंताजी महाजन तो आपुले ठायीं । नगर नागविलें याचे पायीं ।
पहातां कवडी याचे पदरीं नाहीं की जी मायबाप ॥ ११ ॥
पहा दंभाजी चौधरी । याची वेगळीच भरोवरी ।
आतां किती याचे घरीं । वेरझारी शिणावे की जी मायबाप ॥ १२ ॥
विकल्प शेट्या तरी सदाच घाण । अखंड पाहती आपुला मान ।
तोंडावरी बैसले जेव्हां वहाण । मग डोळे पुसतील जी मायबाप ॥ १३ ॥
जिवाजीबावा म्हणें कशांत काय । आम्ही त्यात पहाणें ।
आतां कोण कोणाचीं दुखवूं मनें । शेवटीं त्यांशींच पुसणें होईल की जी मायबाप ॥ १४ ॥
शिवाजीबवा म्हणें कशांत काय । तरी सर्वही कारभार त्याचाचि हाय ।
त्यांवांचून हालेल पान काय । तेंही विचारा की जी मायबाप ॥ १५ ॥
तरी हे रज तम सात्त्विकी बाजी । हा सकळ उभारा याचाच की जी ।
तरी हे दिले राखावी राजी । सत्त्वाची बाजी की जी मायबाप ॥ १६ ॥
निवृत्तीपासून प्रवृत्ति जाहली । ही अनुभवाची खूण बाणली ।
साधुसंतांस की जी मायबाप ॥ १७ ॥
पैल ते वासना आवजीनें फितुर केला । घरचा भेद बाहेर दिला ।
हा विचार माझ्या धन्यास कळला । धनी कोपेल की जी मायबाप ॥ १८ ॥
आशाई आवाजीचा मोठा चाळा । ज्यासी त्यासी घालिती डोळा ।
मागतसे नित्य नवा गोळा । परि सर्व जड जाईल की जी मायबाप ॥ १९ ॥
निंदाई आवाचें तोंड मोठें । मागें मागें मोडिती बोटें ।
म्यां सांगितलें हट्ट टाकून बोलतीस नेटें । तूं कोण गे बुरसे की जी मायबाप ॥ २० ॥
चिंताईची तरी खालतीच मान । जेव्हां तेव्हां घालिती घोन ।
म्यां सांगितलें तुज पुसतें कोण । वोंगळें येथें कां बैसलीस की जी मायबाप ॥ २१ ॥
आतां हें घर माझ्यानें हिंडवेना । या बायकोचे कर्तव्य कळेना ।
जो यासी आवरी तो शहाणा । असे की जी मायबाप ॥ २२ ॥
तुम्हीं खाल्ले रानीं सांगतां गोष्टी । येईल धन्याची चिठ्ठी ।
पैक टके उठाउठी । बाकी सेवूं नका की जी मायबाप ॥ २३ ॥
तुम्ही मागें मागें फार बोलतां । हें कळेल माझ्या धन्यास वार्ता ।
तरी दरबारासी जातां । मग मोठें कठीण की जी मायबाप ॥ २४ ॥
तरी हा दहा पाटलांच गांव । पंचवीस प्रजांची हाव ।
पन्नासाचे नांव । म्यां कीती घ्यावें की जी मायबाप ॥ २५ ॥
जंववरी चालती भर वस्ती आहे । तंववरी कराल तितुके होय ।
यांत डावा डोल झालिया कराल काय । सांगा की जी मायबाप ॥ २६ ॥
मग चालतां पायाचे वेंगडे वळती । जळत्या खांबासी बांधिती ।
तेथें मग आपुला सारथी । कोणी नाहीं की जी मायबाप ॥ २७ ॥
तरी पांच मिळून विचार करा । प्यादा जपादा हातीं धरा ।
नाहीं तरी पडेल फेरा । लक्ष चौर्‍यांयशीचा की जी मायबाप ॥ २८ ॥
आतां आम्ही सांगतों तें ऐका । तुम्ही डोळे झाकूं नका ।
तुम्हांला जोडेल निजसखा । वैकुंठनाथ की जी मायबाप ॥ २९ ॥
मी नफर आहे गाढा । तोडीन यमाच्या दाढा ।
उघडीन वैकुंठीच्या पेठा । नाम कडाडा गर्जेन की जी मायबाप ॥ ३० ॥
मी नफर नोहे खोटा । विघ्न लावीन बारा वाटा ।
नित्य मुक्तीच्या चोहोटा । राहतों की जी मायबाप ॥ ३१ ॥
आजि होय होय होय । आधीं होते एक । एकापासून जाहले अनेक ।
शेवटीं कांहीं नाहीं देख । शून्याशून्य मिळालें की जी मायबाप ॥ ३२ ॥
एका जनार्दनीं जोहार । येणें केला सारासार विचार ।
मोडिला अविद्येचा थार । परब्रह्मीं वास करणें की जी मायबाप ॥ ३३ ॥
